Osiedle mieszkaniowe na wzgórzu św. Wojciecha w sąsiedztwie Klasztoru Kamedułów Bosych.

Koncepcja zieleni zakłada stworzenie kompozycji roślinnych zbliżonych charakterem do naturalnych układów parkowo-leśnych z zamiarem wywołania efektu „wtopienia” zabudowy w istniejącą zieleń. Mieszkańcy zasiedlający budynki powinni mieć wrażenie, że stoją one w starym parku, który miejscami kojarzy się z „tajemniczym ogrodem”.
Wprowadzenie pnączy na ogrodzenia/mury pozwoli zniwelować i ukryć wizualnie granice z otoczeniem a układ zieleni niskiej zapewnić, w miarę możliwości, intymność mieszkańcom bez wprowadzania dodatkowych barier widokowych.
Dobór roślinności opiera się w dużej mierze na gatunkach rodzimych, odpornych na warunki miejskie, o naturalnych pokrojach i niewielkich wymaganiach siedliskowych, co pozwoli ograniczyć koszty środowiskowe oraz nakłady związane z pielęgnacją zieleni – zwłaszcza zużyciem wody.
Drzewostan to głównie drzewa istniejące uzupełnione nasadzeniami w patio budynku oraz szpalerem wzdłuż zachodniej granicy opracowania. Projektowane drzewa wewnątrz osiedla to formy pienne grabu, odmiany klonów: polnego, jawora i czerwonego oraz niskopienne formy grabu i klonów wzdłuż zachodniej granicy opracowania.
Roślinność krzewiasta wygradza strefę usług od części mieszkalnej i stwarza intymność mieszkańcom parteru. Są to rośliny o naturalnych pokrojach, kwitnące głównie na biało, których owoce często są cennym żródłam pokarmu dla ptaków. Proponowane krzewy to gatunki derenia, trzmieliny, hortensji, jaśminowca, lilaka, kaliny.
Nasadzenia runa parkowego płynnie łączą poszczególne strefy funkcjonalne, dają efekt bujnej zieleni i są tłem dla elementów małej architektury, ścieżek oraz roślin soliterowych i drzew. Wrażenie nastroju lasu zapewnią układy paproci i traw (kosmatka, sesleria), zimozielonych krzewinek (barwinek, runianka) i bylin okrywowych (bodziszek, przytulia, jasnota, itp.).